Włókno-cement – co to jest i gdzie się go wykorzystuje?
Włókno-cement to materiał wykorzystywany głównie w pokryciach dachowych oraz elewacjach budynków. Jeszcze do niedawana uznawany był za materiał szkodliwy dla zdrowia i środowiska przez dodawany do niego azbest, dlatego też jego popularność na jakiś czas nieco zmalała. Sposób produkcji na przestrzeni lat uległ jednak zmianie – dziś włókno-cement to materiał ekologiczny, w pełni biodegradowalny oraz często wykorzystywany przy budowie domu przez architektów, specjalistów i klientów.
W latach 60-tych i 70-tych produkowano głównie pokryciowe płyty eternitowe, czyli azbestowo-cementowe. Co ciekawe, nazwa eternit (z łacińskiego aeternum – wieczność) miała charakter wyłącznie handlowy, z czasem jednak stała się nazwą potoczną, jak dziś np. adidasy. Została opatentowana w 1901 roku przez Austriaka Ludwiga Hatscheka, który był właścicielem fabryki azbestu. Był to co prawda materiał wytrzymały oraz odporny na warunki atmosferyczne, ale z uwagi na włókna azbestu, które mogą odkładać się w płucach – szkodliwy dla człowieka.
Obecnie, zgodnie z rozporządzeniem Ministerstwa Gospodarki, wszelkie pokrycia dachowe zawierające azbest muszą zostać wymienione do końca 2032 roku. Unia Europejska już w 2005 roku wprowadziła całkowity zakaz obrotu tego typu wyrobami. Dziś włókno-cement jest bezpiecznym i naturalnym produktem wykonanym z cementu, oraz rozproszonych włókien PVA mających wpływ na zbrojenie.
Dzięki zastosowaniu specjalnych włókien, produkty wykorzystujące ten materiał są wyjątkowo lekkie, a przy tym wytrzymałe i odporne na warunki atmosferyczne. Dzięki temu połączeniu inżynierowie, architekci i projektanci mogą na nowo zdefiniować podstawowe wymagania określające co można, a czego nie można zrobić w zakresie konstrukcji zewnętrznej – czy to pionowej, poziomej czy dachowej – mówi Marcin Pakuła, Technical Project Manager firmy Cembrit.
O autorze
