Rada Polityki Pieniężnej kończy sześcioletnią kadencję

15 grudnia 2015

Średnia inflacja CPI w Polsce w ostatnich sześciu latach wyniosła 1,8 proc., a więc była na poziomie zgodnym ze średniookresowym celem inflacyjnym NBP (2,5 proc. ± 1 pkt proc.). Kończąca kadencję Rada Polityki Pieniężnej stosowała – podobnie jak poprzednie RPP oraz większość banków centralnych w krajach rozwiniętych – strategię celu inflacyjnego. Ze względu na skutki światowego kryzysu finansowego, załamanie koniunktury w strefie euro oraz silne szoki na rynkach surowców czyniła to w sposób elastyczny, dopuszczając okresowe odchylenia dynamiki cen od celu inflacyjnego. Tak prowadzona polityka pieniężna zapewniła polskiej gospodarce długookresową stabilność cen, a jednocześnie sprzyjała równowadze makroekonomicznej i stabilności systemu finansowego.

– Sukcesem NBP oraz wszystkich dotychczasowych Rad Polityki Pieniężnej jest to, że inflacja w Polsce od lat jest stabilna i niska: nie wpływa negatywnie na procesy makroekonomiczne, a obywatele nie borykają się w codziennym życiu z bolesnym wzrostem cen. Tym samym Rada wypełnia swój podstawowy cel, czyli dbanie o stabilność cen – podkreśla prof. Marek Belka, Prezes NBP.

Podczas konferencji, która odbyła się w siedzibie NBP 15 grudnia 2015 r., Rada Polityki Pieniężnej trzeciej kadencji podsumowała sześć lat swojej działalności. RPP istnieje w Polsce od 1998 r., a więc od 18 lat. W skład Rady wchodzą Prezes NBP oraz dziewięciu członków wybieranych po trzech przez Sejm, Senat i Prezydenta RP. Większość jej obecnych członków kończy swoją sześcioletnią kadencję na początku 2016 r.

Rady wszystkich trzech kadencji stosowały strategię celu inflacyjnego, który od 2004 r. wynosi 2,5 proc. z symetrycznym przedziałem ± 1 pkt proc. Światowe doświadczenia pokazują, że strategia ta okazała się najskuteczniejszym sposobem zapewnienia długookresowej stabilności cen również w przypadku tzw. rynków wschodzących. W Polsce dodatkowo umożliwiła bankowi centralnemu sprzyjanie wzrostowi gospodarczemu. Zewnętrzne szoki cenowe, dotyczące głównie cen surowców, wymagały elastycznego stosowania strategii. RPP tolerowała odchylanie się inflacji od celu w takich sytuacjach, ale tylko wtedy, gdy wspierało to utrzymanie równowagi makroekonomicznej i stabilności systemu finansowego.