Jak UE chce walczyć z ubóstwem?
Choć systemy dochodu minimalnego funkcjonują we wszystkich państwach UE, znacznie różnią się między sobą. W wielu przypadkach kryteria kwalifikowalności i poziomy świadczeń wymagają unowocześnienia – wskazano w planie działania na rzecz Europejskiego Filaru Praw Socjalnych. Think Tank PE przyjrzał się, jak powinny wyglądać unijne ramy ws. odpowiedniego dochodu minimalnego.
We wstępie raportu „Strengthening minimum income protection in the EU” autorzy przypomnieli, że w październiku 2020 r. Rada UE przedstawiła konkluzje ws. wzmocnienia ochrony dochodu minimalnego w UE. W dokumencie tym zachęciła Komisję Europejską do zwalczania ubóstwa i wykluczenia społecznego podczas pandemii COVID-19 i po niej, a także do „zainicjowania aktualizacji unijnych ram w celu skutecznego wspierania i uzupełniania polityk państw członkowskich” w tym zakresie. Z kolei w marcu KE zaprezentowała plan działania na rzecz wdrażania Europejskiego Filaru Praw Socjalnych (EPSR).
„Obie inicjatywy stanowią punkt wyjścia do prac wzmacniających i modernizujących systemy ochrony socjalnej i integracji. Zgodnie z planem działania w 2022 r. KE przedstawi wniosek dotyczący zalecenia Rady ws. dochodu minimalnego. Podstawę prawa do odpowiedniego dochodu minimalnego stanowi zasada 14. EPSR: +każdy, kto nie dysponuje wystarczającymi środkami, ma prawo do odpowiedniego dochodu minimalnego zapewniającego godne życie na wszystkich jego etapach oraz skuteczny dostęp do towarów i usług wspierających+” – napisano.
Dodano, że w rezolucji ws. silnej Europy socjalnej na rzecz sprawiedliwej transformacji PE opowiedział się za włączeniem Europejskiego Filaru Praw Socjalnych i protokołu w sprawie postępu społecznego do traktatów, a także za ochroną praw socjalnych na tym samym poziomie, co ochrona swobód gospodarczych na jednolitym rynku. „W tym celu w rezolucji zaproponowano uzupełnienie tablicy wskaźników społecznych towarzyszących Europejskiemu Filarowi Praw Socjalnych o dodatkowe wskaźniki obejmujące m.in. solidne systemy opieki społecznej” – czytamy.
W analizie zwrócono uwagę, że choć systemy dochodu minimalnego (minimum income scheme – MIS) obowiązują we wszystkich państwach członkowskich, znacznie różnią po względem adekwatności, zakresu i stopnia powiązania ze środkami aktywizacji zawodowej, a także towarami i usługami wspomagającymi. „Różnice obejmują nie tylko poziom i zasięg świadczeń, ale też znaczenie systemów dochodu minimalnego w całym systemie ochrony socjalnej. Zazwyczaj MIS mają zagwarantować politycznie zdefiniowany dochód minimalny. Zapewniają one zastępstwo dochodów tym, którzy są zdolni do pracy, osobom w wieku produkcyjnym niezdolnym do pracy, a także dodatkowe świadczenia osobom pracującym i emerytom” – podkreślono.
Dla przykładu – wyjaśniono – w krajach skandynawskich, ale także w Belgii, Luksemburgu i Holandii główną funkcją MIS jest przeciwdziałanie ubóstwu. Systemy te są programami niższego szczebla, dopełniają „mniej lub bardziej hojne świadczenia zastępcze dla zdolnych do pracy osób w wieku produkcyjnym”. W innych państwach członkowskich – zwłaszcza anglojęzycznych, ale także w Niemczech – MIS są „bardziej kompleksowe”. Natomiast w słabszych gospodarczo krajach południowo- i wschodnioeuropejskich MIS „są zazwyczaj niekompletne” i „obejmują tylko małe segmenty populacji”. „Jednak w ostatnich latach południowe państwa członkowskie zreformowały swoje MIS. We Włoszech +dochód obywatelski+ po raz pierwszy wprowadzono na szczeblu krajowym w 2019 r. W czerwcu 2020 r. Hiszpania ustanowiła +minimalny dochód życiowy+ na poziomie krajowym w odpowiedzi na COVID-19. Grecja wprowadziła powszechny system dochodu minimalnego już w 2017 r.” – czytamy.
Powołując się na wyniki badania Eurobarometr, przeprowadzonego między 20 listopada i 21 grudnia 2020 r. we wszystkich 27 państwach UE, eksperci wskazali, że zdaniem 48 proc. respondentów „głównym priorytetem PE w tych niepewnych czasach powinno być zwalczanie ubóstwa”. Za tym stosunkowo silnym poparciem – dodali – kryją się różnice zarówno w obrębie poszczególnych krajów, jak i między nimi. „Obywatele państw słabiej rozwiniętych stosunkowo częściej popierają świadczenie z tytułu dochodu minimalnego. Poparcie jest słabsze w tych krajach, gdzie obowiązują już wysokie standardy w tej kwestii. Obywatele państw biedniejszych oczekują, że integracja europejska przyniesie postęp społeczny, tymczasem w bardziej rozwiniętych krajach opiekuńczych istnieje wiele obaw związanych z dumpingiem socjalnym i obniżeniem jakości ochrony socjalnej” – napisali.
O autorze