Płynne inwestycje alternatywne – ciekawe rozwiązanie w okresie dużej zmienności na rynkach
Strategie oparte na wartości względnej obejmują szerokie spektrum technik inwestycyjnych, których celem jest zarabianie na rozbieżnościach w wycenie. Zarządzający funduszami hedgingowymi czasem korzystają z obligacji zamiennych w ramach takich strategii. Obligacje zamienne, które mogą być w przyszłości zamienione na akcje spółki po określonym kursie, mogą być wyceniane niezgodnie z wartością akcji spółki lub wyemitowanych przez nią obligacji zwykłych. Jeżeli pozostałe parametry są takie same (czyli, innymi słowy, jeżeli papiery mają taki sam kupon), w przypadku tego samego czasu trwania, obligacje zamienne powinny być wyceniane z pewną premią w stosunku do obligacji zwykłych, ze względu na zakładany potencjał opcji zamiany na akcję.
Oto hipotetyczny przykład: W okresie kryzysu finansowego w 2008 r., obligacje zamienne dużego producenta oferowały rentowność na poziomie 14%, przy rentowności obligacji zwykłych rzędu 11%. Taka sytuacja oznaczała możliwości związane z wartością względną, ponieważ rynek wyceniał obligacje zamienne o 300 punktów bazowych (3%) niżej niż obligacje zwykłe o porównywalnym czasie trwania. Zarządzający strategią opartą na wartości względnej może jednocześnie objąć długą pozycję na obligacje zamienne producenta oraz zrównoważyć je krótką pozycją na obligacje zwykłe spółki o tym samym czasie trwania, by wykorzystać 300-punktową różnicę w wycenie.
Strategie oparte na wartości względnej generalnie radzą sobie dobrze w okresach niepewności na rynkach akcji oraz w warunkach stagnacji lub wzrostów na rynkach obligacji.
Strategie powiązane ze zmianami w spółkach
Zarządzający strategiami skoncentrowanymi na zmianach w spółkach inwestują w papiery spółek będących przedmiotem określonych procesów, takich jak upadłość, zmiany struktury kapitałowej czy fuzje lub przejęcia.
Przykładowo, gdy firma ogłasza, że planuje przejąć inną spółkę, akcje przedsiębiorstwa będącego przedmiotem potencjalnego przejęcia zwykle zyskują na wartości, natomiast kurs akcji spółki dokonującej przejęcia spadają, najczęściej w związku z niepewnością dotyczącą transakcji oraz premią, jaka zwykle uwzględniana jest w cenie kupna akcji przejmowanej spółki. W takiej sytuacji, zarządzający zwykle obejmuje długą pozycję na akcje przejmowanej spółki oraz stosuje krótką sprzedaż papierów przedsiębiorstwa dokonującego przejęcia.
Należy zaznaczyć, że zarządzający dokonują inwestycji po ogłoszeniu planowanej transakcji, a nie na podstawie spekulacji. Kluczowym czynnikiem ryzyka jest w tej sytuacji prawdopodobieństwo, że transakcja nie dojdzie do skutku. Strategie oparte na zmianach w spółkach zwykle radzą sobie najlepiej w okresach hossy, ale mogą także okazywać się skuteczne, gdy w sektorze prywatnym zachodzą liczne zmiany.
Strategie skoncentrowane na globalnej sytuacji makroekonomicznej
Globalne strategie makroekonomiczne koncentrują się na możliwościach wynikających z ogólnych makroekonomicznych czynników na wielu rynkach i wśród wielu aktywów, w tym walut i surowców. Podejmując decyzje inwestycyjne, zarządzający tymi strategiami biorą pod uwagę wiele czynników, w tym wskaźniki ekonomiczne dotyczące danego kraju lub regionu czy trendy i rozbieżności w polityce banków centralnych.
Jeden z popularnych tematów wśród zarządzających globalnymi strategiami makroekonomicznymi w 2014 r. można podsumować nagłówkiem: „Wzrosty na rynkach rozwiniętych, spadki na rynkach wschodzących”. W takich warunkach, zarządzający mogą obejmować długą pozycję na fundusze ETF indeksu MSCI World oraz krótką pozycję na fundusze ETF indeksu MSCI Emerging Markets.
Globalną strategię makroekonomiczną można stosować w połączeniu z trzema pozostałymi strategiami, które wykorzystujemy; osiąga ona generalnie dobre wyniki w okresach silnie zarysowanych trendów rynkowych – zarówno wzrostowych, jak i spadkowych.
Wykorzystywanie potencjału wielu różnych zarządzających
Choć strategie stosowane przez zarządzających funduszami hedgingowymi są zróżnicowane, tradycyjne fundusze hedgingowe zwykle oferują portfele zarządzane przez jednego zarządzającego i oparte na jednej strategii. Niektórzy zarządzający funduszami hedgingowymi mogą inwestować w różne strategie, ale inwestor ostatecznie zostaje z ekspozycją na jednego zarządzającego. Z drugiej strony, wiele płynnych funduszy alternatywnych opartych jest na różnych strategiach i inwestuje w portfele różnych zarządzających w ramach tej samej strategii lub w różnych zarządzających realizujących różne strategie inwestycyjne.
Ekspozycja na różne strategie zapewnia solidny poziom dywersyfikacji portfela. Dodatkowa dywersyfikacja wynikająca z wyboru różnych zarządzających w obrębie jednej strategii zapewnia dodatkowe zabezpieczenie przed ryzykiem niepowodzenia jednego zarządzającego. Zarządzający tą samą strategią hedgingową mogą różnić się stylem, podejściem, lub zakresem wiedzy (np. na temat poszczególnych regionów, sektorów czy instrumentów finansowych). Wyniki poszczególnych typów strategii hedgingowych może być różne w zależności od warunków rynkowych. Uważam zatem, że kluczowe znaczenie ma dobór strategii o największym potencjale do generowania zwrotów w bieżących oraz przyszłych warunkach rynkowych.
O autorze
