Raport PE: więcej ludzi w UE umiera, zwłaszcza na konkretnych obszarach
Jeżeli chodzi o osoby zagrożone ubóstwem lub wykluczeniem społecznym w 27 krajach UE po tym, jak w 2012 r. ich liczba osiągnęła najwyższy poziom 108,7 mln., w 2019 r. spadła ona do 92,4 mln (21,1 proc.).
„Zagrożenie ubóstwem lub wykluczeniem społecznym w UE wynika z połączenia trzech głównych czynników: ubóstwa pieniężnego, poważnej deprywacji materialnej i/lub bardzo niskiej intensywności pracy”
– wskazują autorzy opracowania.
W raporcie zaznaczono, że najbardziej rozpowszechnioną formą ubóstwa i społecznego w 2019 r. było ubóstwo monetarne. 16,5 proc. populacji UE (72,4 mln osób) jest zagrożone ubóstwem, które w dość niewielkim stopniu łączy się z jednym lub obydwoma pozostałymi czynnikami.
W raporcie przekazano także, że istnieją duże różnice w analizie ryzyka ubóstwa lub wykluczenia społecznego według wieku. W 2019 r. najwyższe zagrożenie ubóstwem lub wykluczeniem społecznym odnotowano wśród osób w wieku 18-24 lata (27,8 proc.), a najniższe w wieku 65 lat i więcej (18,6proc.). Pomiędzy tymi dwiema grupami wiekowymi ryzyko ubóstwa lub wykluczenia społecznego wynosiło 19,9 proc. dla osób w wieku 25-49 lat i 21,9 proc. dla osób w wieku 50-64 lata. Najmłodsza grupa wiekowa – poniżej 18 lat – również była narażona na stosunkowo duże ryzyko (22,5 proc.).
Ryzyko wysokiego ubóstwa zmniejsza edukacja. Może ona także zapobiec wystąpieniu, w następstwie pandemii koronawirusa, pokolenia, które w innym przypadku byłoby znacznie biedniejsze niż pokolenie po kryzysie z 2008 roku – twierdzą autorzy raportu.
Najbardziej narażone na ubóstwo lub wykluczenie społeczne są kobiety – piszą. Bezpośredni wpływ na zagrożenie ubóstwem ma również struktura gospodarstwa domowego. Ryzyko wykluczenia pojawia się wraz z narodzinami dzieci, którymi należy opiekować się w domu i zwiększa się wraz ze wzrostem ich liczby. Spośród wszystkich typów rodzin najbardziej zagrożone ubóstwem lub wykluczeniem społecznym są tzw. samotne dorosłe gospodarstwa domowe. Ochrony przed ubóstwem nie gwarantuje już ponadto praca.
W regionach UE występują znaczne różnice pod względem liczby osób zagrożonych ubóstwem. Dużą rolę odgrywa tutaj urbanizacja. W Europie Zachodniej ryzyko wykluczenia społecznego i ubóstwa jest zwykle nieco wyższe w miastach niż na obszarach wiejskich. Z drugiej strony w Europie Wschodniej na obszarach wiejskich występuje zazwyczaj większa liczba osób dotkniętych ubóstwem niż w miastach. Niemniej jednak na obszarach miejskich również istnieją znaczne obszary ubóstwa. Istnieje również wyraźny trend akumulacji bogactwa w centrum UE w porównaniu z jej peryferiami.
„Kryzys koronawirusa wywołał określone zagrożenia dla osób najbardziej potrzebujących i stanowił niezrównane wyzwanie dla działań wspieranych przez UE w odniesieniu do osób żyjących w ubóstwie i/lub wykluczeniu społecznym. Aby stawić czoła poważnemu kryzysowi pracy wywołanemu pandemią i jej skutkami społecznymi, UE podjęła inicjatywy mające na celu zaspokojenie najpilniejszych potrzeb i złagodzenie negatywnego wpływu na zatrudnienie i politykę społeczną” – podsumowują autorzy raportu „Perspektywy demograficzne dla Unii Europejskiej” opracowanego przez Biuro Analiz PE (EPRS).
Cały raport dostępny jest w języku angielskim pod adresem: https://www.europarl.europa.eu/RegData/etudes/STUD/2021/690528/EPRS_STU(2021)690528_EN.pdf
jjk/
Źródło informacji: EuroPAP News
O autorze