Nerwowo w neurologii
W ciągu ostatnich 30 lat w neurologii dokonał się znaczący postęp. Pojawiły się nowe techniki leczenia, droższe, ale też znacznie skuteczniejsze. Stanowi to duże wyzwanie, zarówno przed środowiskiem neurologicznym jak i decydentami. Dostępne środki nie są najlepiej wykorzystywane z powodu niezrozumiałych wymagań NFZ i braku dialogu specjalistów z regulatorem. W neurologii wiele można poprawić nawet bez dodatkowych środków finansowych, wdrażając sprawdzone rozwiązania i innowacyjne rozwiązania organizacyjne proponowane przez lekarzy od lat.
Organizacyjne absurdy i możliwości łatwej poprawy dostępu do świadczeń, bez istotnego zwiększania środków na neurologię, były kluczowymi zagadnieniami omawianymi na seminarium edukacyjnym WHC „Innowacje w neurologii – ocena dostępności w Polsce”, które odbyło się 15 czerwca w Warszawie.
Choroby neurologiczne należą do jednych z najczęstszych zespołów chorobowych. Aktualnie 127 milionów (27%) Europejczyków jest dotkniętych przynajmniej jedną chorobą mózgu. Cechą charakterystyczną chorób jest utrzymywanie się trwałych objawów niesprawności po przebytym incydencie chorobowym. Zaniedbanie leczenia prowadzi do ciężkiej niesprawności oraz przedwczesnej śmierci.
Z chorobami neurologicznymi wiąże się zagadnienie starzenia się społeczeństw. W populacji powyżej 65. roku życia, która gwałtownie rośnie w ostatnich latach, obserwujemy coraz więcej chorych. Ta tendencja, widoczna w Europie od lat, w coraz większym stopniu odnosi się do Polski. Blisko 5 mln Polaków skończyło 65 lat, a w 2030 r. ta liczba wzrośnie do ok. 8,5 mln. Wydłuży się przy tym średnia długość życia – do 77 lat w przypadku mężczyzn oraz 83 lat w przypadku kobiet. Populacja Polski już dzisiaj osiągnęła etap starości demograficznej. Nie bez powodu jednym z priorytetów Prezydencji Polskiej w Radzie Unii Europejskiej było starzenie się społeczeństwa i choroby mózgu w podeszłym wieku.
Podczas seminarium WHC wskazano na najważniejsze problemy w tym zakresie: choroby Alzheimera, udar mózgu, choroby Parkinsona, ale także zwrócono uwagę na choroby dotykające młodsze pokolenie: SM, padaczka. Dostępność do nowoczesnych terapii w SM jest bardzo zła. Jedynie kilkanaście proc. pacjentów dostaje właściwe nowoczesne preparaty. Nie ma żadnego programu refundowanego leczenia w ramach NFZ. Niepokojem napawa tragiczna wręcz sytuacja dzieci chorych na padaczkę lekooporną.
Zablokowanie przez NFZ farmakoterapii niestandardowej jest ciosem wymierzonym w dzieci, ich rodziny i lekarzy, którzy od lat domagają się możliwości finansowania terapii dzieci w bardzo poważnych sytuacjach zdrowotnych.
Nie da się ukryć, że w związku ze starzeniem się społeczeństw, choroby neurologiczne pociągają za sobą coraz większe nakłady finansowe. Te dwa elementy są ściśle ze sobą powiązane. Ponad 1/3 kosztów w ogólnej ochronie zdrowia stanowią koszty chorób mózgu. O ile w 2005 r. w Europie pochłonęły 386 mld euro, to w 2010 r. – już 798 mld euro. Choroby mózgu wiążą się z kosztami nie tylko medycznymi, ale także społecznymi i ekonomicznymi. Wśród decydentów w Polsce pokutuje błędny pogląd, że ograniczenie kosztów bezpośrednich powoduje oszczędności, gdy w rzeczywistości w wielu przypadkach wiąże się ze zwiększeniem kosztów. Niewystarczające finansowanie diagnostyki i procedur w chorobach przewlekłych upośledzających funkcjonowanie w życiu codziennym, generuje wzrost kosztów pośrednich, a szczególnie bezpośrednich niemedycznych. Koszty chorób mózgu są większe niż koszty chorób układu krążenia, chorób nowotworowych i cukrzycy razem wzięte.
Zobacz wideo
O autorze