Koszt kredytu – oprocentowanie

W rozważaniu o wysokości oprocentowania nie można pominąć czynnika o charakterze ogólnym – obiektywnej sytuacji w jakiej znajduje się bank. Ten rodzaj ryzyka wynika najczęściej ze specjalizacji banku, jego umiejętności oceny poszczególnych kredytobiorców. Takim przykładem są banki specjalizujące się w kredytach dla rolników, których dochody są nierzadko niestabilne i sezonowe. Oczywiście, banki niespecjalizujące się w obsłudze rolników nie zamykają się na ich obsługę, ale koszt kredytów jest tych w bankach znacznie wyższy niż w bankach, które mają w tym zakresie specjalistyczną wiedzę i doświadczenia.

Kredytobiorca nie jest wprowadzany we wszystkie szczegóły dotyczące formuły ustalania kosztu kredytu, poznaje  jedynie ostateczne wyliczenie  w postaci oferty, jaką mu bank przedkłada. Różne zasady, którymi banki kierują się przy ocenie ryzyka kredytowego, ich odmienność w zakresie specjalizacji sprawiają, że udzielenie kredytu dla tego samego klienta obarczone jest w różnych bankach innym poziomem ryzyka, a tym samym innym poziomem oprocentowania.

Koszt zaciąganego kredytu uzależniony też jest od rodzaju samego kredytu. Inaczej wyceniane są kredyty gotówkowe, inaczej ratalne, jeszcze inaczej samochodowe, mieszkaniowe, czy kredyty w rachunku bieżącym klienta. Nie ma natomiast wyraźnego związku pomiędzy poziomem oprocentowania, a wysokością kwoty kredytu.

Reasumując, należy stwierdzić, że banki posiadają dość dużą swobodę kształtowania wysokości oprocentowania swoich kredytów, jednakże nie jest to swoboda nieograniczona. W Polsce od kilku lat obowiązują regulacje prawne ograniczające w tym zakresie prawa banków. Czy jednak dostatecznie skutecznie i czy regulacje te nie ograniczają polityki kredytowej w ogóle? Ale odpowiedź na to pytanie pozostawmy jako temat następnego artykułu.

Autorem komentarza jest Paweł Kosmala, Prezes Zarządu Górnośląskiego Towarzystwa Finansowego GTF Sp. z o.o.