Czy w 2018 roku szczyt koniunktury jest już za nami?
Biorąc te wszystkie czynniki pod uwagę Euler Hermes szacuje, że tempo wzrostu gospodarczego w USA powinno w 2019 roku spowolnić do +2,4%.
Europa: wzrost spowolnił, ale i tak jest na wyrost – nadal powyżej potencjału
Po wysokiej stopie wzrostu w 2017 r. (+ 2,6 %, najwyższej od 10 lat) gospodarka europejska powinna spowolnić odpowiednio w 2018 i 2019 r. do +2,1 % i +1,9 %. Handel wewnątrz strefy UE i popyt krajowy na poszczególnych rynkach powinny wystarczająco zrekompensować spodziewane spowolnienie popytu zewnętrznego. Z drugiej strony odrodzenie się protekcjonizmu, nawet jeśli jest on obecnie pod kontrolą, wpływa na pewność prowadzenia biznesu – nastroje wśród przedsiębiorców. Dodatkowo niepewność polityczna wewnątrz Wspólnoty (Włochy, Brexit) zapowiada wysoką zmienność, koniec politycznej stabilności. Wreszcie, EBC zakończy w grudniu program luzowania ilościowego i oczekuje się, że pierwszy wzrost oprocentowania depozytów zostanie ogłoszony we wrześniu 2019 roku. Euler Hermes szacuje, że wzrost o +50pb kluczowej stopy procentowej spowoduje wzrost kosztów odsetkowych o 60 mld euro dla firm w strefie euro i o 14 mld euro tylko dla firm francuskich.
W tym kontekście przyspieszenie reform instytucjonalnych w Europie będzie miało kluczowe znaczenie dla zapewnienia jej zdolności do dalszej integracji.
Niemniej jednak region nadal korzysta z istotnych „poduszek bezpieczeństwa”, które chronią wzrost gospodarczy przed wstrząsami. Są to: (1) polityka budżetowa, która będzie bardziej ekspansywna w 2019 r., w szczególności w Niemczech i we Włoszech, a w trochę mniejszym stopniu w Hiszpanii; (2) konsumpcja, której towarzyszy przyspieszenie płac połączone z jedynie ograniczoną inflacją, co oznacza większą siłę nabywczą już w drugiej połowie 2018 r.; (3) utrzymujące się wysokie marże przedsiębiorstw; (4) wzrost dochodów powyżej poziomu sprzed kryzysu; oraz (5) dostępne rezerwy w gotówce na poziomie ponad 890 mld euro.
Nadwyżki są bardziej zauważalne w Europie Wschodniej, gdzie zrównoważony wzrost przyczynił się do przegrzania gospodarki. Dotyczy to w szczególności Turcji, gdzie oczekuje się, że w 2018 r. wzrost zmniejszy się o połowę, osiągając poziom 3,7 %.
Azja: Transformacja Chin przynosi korzyści całemu regionowi
W Azji Chiny odegrają rolę stabilizującą dzięki kontrolowanej transformacji swojego modelu rozwoju gospodarczego. Transformacja ta przyniesie korzyści całemu regionowi, a stopniowemu spadkowi chińskiej nadwyżki na rachunku obrotów bieżących (spodziewanej na poziomie 1 % PKB w 2018 r. w porównaniu z 10 % w 2007 r.) sprzyjać będzie eksport z krajów sąsiednich. Restrukturyzacji chińskiej gospodarki towarzyszy inteligentna kombinacja różnych działań tworzących razem spójną politykę pieniężną, który pozwala na stopniowe zmniejszanie zadłużenia i nadmiaru mocy produkcyjnych bez poważnego uszczerbku dla popytu krajowego. To miękkie lądowanie chińskiej gospodarki w połączeniu z mnożeniem inicjatyw współpracy handlowej przyniesie korzyści całej Azji, która powinna rosnąć w 2018 jak i w 2019 r. w tempie bliskim +5%.
Z drugiej strony konieczna jest jednak czujność – zwrócenie uwagi na stronę finansową. Zaostrzenie polityki pieniężnej USA może wywrzeć presję na waluty krajów o bliźniaczych deficytach (takich jak Indie czy Indonezja) oraz zachęcić ich banki centralne do przyjęcia proaktywnej polityki podwyższania stóp procentowych. Napięcia kursowe i zaostrzenie stóp procentowych (zewnętrznych i krajowych) mogą zagrozić nie tylko zadłużonym przedsiębiorstwom w regionie, ale w efekcie – także ich dostawcom…
Ameryka Łacińska: Liderzy regionu pod presją finansową i polityczną
W przypadku Ameryki Łacińskiej oczekiwane na koniec ubiegłego roku odbicie nadal się opóźnia. Wzrost powinien przyspieszyć do +2% w 2018 r. i +2,4% w 2019 r. (z +1,2% w 2017 r.), ale nadal – w mniejszym stopniu niż to początkowo można było zakładać. Wynika to głównie z korekt w dół wzrostu gospodarczego w Argentynie i Brazylii. Wzrost stóp procentowych w USA uwypuklił słabości regionu, poczynając od Argentyny, gdzie inflacja powyżej 25% i podwójne deficyty doprowadziły do sankcji rynkowych (argentyńskie peso zostało zdeprecjonowane o 45% od początku roku). Sytuacja powinna pozostać pod kontrolą, a wzrost ma wynieść +1,4% w 2018 r. i +1,7% w 2019 r. ( z +2,9 % w 2017 r.), dzięki wsparciu MFW do 2020 r.
W Brazylii ożywienie gospodarcze będzie wolniejsze niż oczekiwano, niemniej kraj ten powinien oprzeć się niestabilności dzięki korzystnej pozycji zewnętrznej, w 2018 r. spodziewany jest wzrost na poziomie +1,9% (+1% w 2017 r.). Perspektywy średniookresowe nadal ulegają pogorszeniu z powodu dryfujących finansów publicznych. Mimo to, żaden z kandydatów w wyborach prezydenckich nie przewiduje reformy emerytalnej na tym etapie wyścigu. Z kolei Meksyk, pomimo prężnej gospodarki (wzrost o 2,5% w 2018 r. po wzroście o 2 % w 2017 r.), proaktywnej polityki monetarnej oraz odpowiedzialnej polityce fiskalnej nadal będzie pod presją rynków. Niepewność odnośnie renegocjacji traktatu NAFTA w 2019 r. oraz co do przyszłości sektora energetycznego, potencjalnego celu nowego prezydenta Meksyku, będą podsycać przedłużającą się niestabilność.
Bliski Wschód i Afryka: wzrost napędzany przez surowce
Kraje Bliskiego Wschodu pozostają w fazie „rekonwalescencji” – okres niskich cen ropy wymusił masową konsolidację wydatków budżetowych. Jednak wraz z ożywieniem na rynku ropy perspektywy wzrostu ulegają poprawie, jak w przypadku m.in. Arabii Saudyjskiej (+1,7% w 2018 r.).
Oczekiwać można, że niedawny wzrost cen surowców w Afryce będzie miał stabilizujący wpływ na cały region, w szczególności w związku z przewidywanym umocnieniem się wzrostu gospodarczego w Nigerii (+2,5% w 2018 r.). Ogólnie rzecz biorąc, Euler Hermes przewiduje, że wzrost gospodarczy w Afryce przyspieszy w 2018 i 2019r. odpowiednio do +3,9% i +4,3% (z +3,4% w 2017 r.). Problemem nie jest jednak sam wzrost. Projekty infrastrukturalne (zapory wodne, porty, drogi i tory kolejowe) są bardzo liczne, szczególnie w Afryce Wschodniej (Etiopia, Kenia) oraz w Afryce Zachodniej (Wybrzeże Kości Słoniowej, Senegal). Sposób finansowania tych projektów stanowi czasami jednak problem i może prowadzić do nadmiernego zadłużenia.
O autorze
