Brazylia ma szansę wyjść na prostą

Vagner Enrico Castilho Alves

Analityk

Brazylijskie instrumenty o stałym dochodzie, Franklin Local Asset Management

Uważam, że ostre pogorszenie się stanu brazylijskiej gospodarki jest wynikiem kombinacji różnych przejawów niestandardowej polityki makroekonomicznej, jaka jest realizowana od 2008 r., ale nasiliła się w 2011 r., czyli w pierwszym roku kadencji prezydent Dilmy Rousseff. Elementy tej polityki to, między innymi, solidne zwiększenie wydatków rządowych i subsydiowanych kredytów udzielanych przez banki publiczne, zamrożenie cen benzyny i energii elektrycznej w celu utrzymania w ryzach inflacji oraz transfery sporych środków budżetowych, które uwypukliły dysproporcje ekonomiczne i przełożyły się na spadek brazylijskiego produktu krajowego brutto (PKB).

Brazylijska gospodarka od 2014 r. doświadcza głębokiej recesji będącej wynikiem spadku krajowego popytu; sytuacja na rynku pracy mocno się pogorszyła, a zadłużenie brutto znacząco wzrosło. Pomimo słabej dynamiki aktywności gospodarczej inflacja wciąż jest wysoka w efekcie drastycznej dewaluacji waluty, wzrostu cen regulowanych i większej sztywności cen.

Sytuacja polityczna coraz bardziej niespokojna

Sytuacja ekonomiczna w Brazylii nasiliła niepokoje polityczne, których kulminacją było wszczęcie w kwietniu procedury impeachmentu przeciwko prezydent Rousseff. Gdy wzrosło prawdopodobieństwo, że prezydent zostanie usunięta z urzędu, ceny aktywów krajowych zareagowały pozytywnie, awersja do ryzyka spadła, a waluta umocniła się.

Niższa izba brazylijskiego Kongresu Narodowego przyjęła wniosek o impeachment prezydent Rousseff przekazując go tym samym do Senatu, który prawdopodobnie zatwierdzi go zwykłą większością, co jest niezbędne, by nadać mu dalszy bieg. To z kolei zmusiłoby prezydent Rousseff do tymczasowego odejścia z urzędu na okres do 180 dni, podczas którego Senat będzie musiał zdecydować czy powinna ona zostać trwale usunięta z urzędu.

Wyzwania i potrzebne reformy