Prezydent powołał Radę do spraw Społecznych
Rada ds. Społecznych przy Prezydencie Rzeczypospolitej Polskiej to gremium konsultacyjno-doradcze działające w ramach Narodowej Rady Rozwoju, które zajmuje się analizowaniem aktualnej sytuacji w zakresie polityki społecznej i spraw społecznych, prowadzeniem debaty strategicznej i dialogu w tym obszarze oraz opracowywaniem propozycji konkretnych rozwiązań prawno-instytucjonalnych i monitorowaniem ich realizacji. Prace Rady obejmują w szczególności przygotowywanie opinii i ekspertyz dla Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, opracowywanie założeń i projektów inicjatyw legislacyjnych oraz wspieranie działań Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej związanych z realizacją podejmowanych inicjatyw, a także formułowanie generalnych wniosków w zakresie polityki społecznej i spraw społecznych.
Powołanie Rady ds. Społecznych w ramach NRR. Wystąpienie Prezydenta RP
Wielce Szanowna Pani Minister,
Szanowni Państwo Ministrowie,
Szanowny Panie Rektorze,
Szanowne Panie i Szanowni Panowie Profesorowie,
Wszyscy Dostojni Członkowie Rady!
Przede wszystkim jeszcze raz bardzo serdecznie Państwu dziękuję – bo każdemu przed momentem gratulując, z jednej strony, nominacji, z drugiej strony, oczywiście ogromnie podziękowałem za jej przyjęcie. Chcę podkreślić, że jest to dla mnie niezwykle ważne.
Chciałem też bardzo serdecznie jeszcze raz podziękować Państwu za pracę w sekcji ds. społecznych i rodziny Narodowej Rady Rozwoju podczas mojej poprzedniej kadencji. Jestem bardzo wdzięczny za tę ważną pracę, która została wtedy wykonana. Przyniosła bardzo wymierne efekty przede wszystkim społeczne i – śmiało można powiedzieć – państwowe.
Chcę bardzo mocno podkreślić, że była to jedna z tych sekcji w Narodowej Radzie Rozwoju, której działalność rzeczywiście zmaterializowała się na poziomie państwowym, choćby w formie Ustawy o centrach usług społecznych, która dzisiaj działa. Jest już ponad 50 centrów społecznych i nadal tworzą się w tej chwili w całej Polsce, więc jest to coś, co rzeczywiście zadziałało.
Ogromnie dziękuję za bardzo ważny Kongres Profesji i Zawodów Pomocowych, w którym braliśmy udział. Dziękuję za tę ideę, która wtedy zaistniała: by przygotować w ramach mojej inicjatywy ustawodawczej jako Prezydenta ustawę o asystencji i właśnie o zawodach pomocowych, o doradztwie. Bardzo dziękuję za te wszystkie inicjatywy, choć – oczywiście – to nie koniec. Wręcz przeciwnie.
Zmieniamy nieco formułę, jak Państwo widzą. Postanowiłem w drugiej kadencji – czerpiąc także z wniosków, tego wszystkiego, co działo się podczas poprzednich pięciu lat – podnieść prestiż, znaczenie poszczególnych grup pracujących w ramach Narodowej Rady Rozwoju poprzez położenie większego nacisku rzeczywiście na pracę grup niż na pracę Rady jako całości.
Stąd powstają poszczególne rady, jak Rada ds. Wsi i Rolnictwa czy Rada ds. Ochrony Zdrowia. I w tej chwili powstaje Rada ds. Społecznych. Oczywiście one wszystkie są w ramach Rady Rozwoju, ale każda z nich ma jednak mimo wszystko status osobnej rady. Ma to dla mnie znaczenie budujące i bardziej upodmiotawiające poszczególne gremia, co – myślę – będzie zabiegiem korzystnym. Oczywiście czas pokaże.
Bardzo serdecznie dziękuję za przyjęcie zaproszenia do pracy w tej nowej Radzie, ponieważ – co tu wiele mówić – wszyscy Państwo doskonale, lepiej niż ja wiedzą, że zadań do realizacji w naszej Rzeczpospolitej jest mnóstwo. Stoją przed nami wyzwania – przed nami jako społeczeństwem, jako ludźmi, którzy w jakimś sensie biorą na siebie odpowiedzialność za sprawy społeczne, przed Państwem jako ekspertami, którzy na co dzień zajmują się sprawami społecznymi od strony naukowej lub praktycznej, różnie, a czasem od jednej i drugiej.
Wiecie, że spektrum wyzwań, które przed nami stoją – oczekiwań i potrzeb społecznych, a przede wszystkim także wyzwań, które stawia przed nami współczesny świat, a także nasza ambicja w tym współczesnym świecie jako państwa, jako narodu – jest ogromne.
Trzeba sobie jasno powiedzieć: Polska rozwija się bardzo dynamicznie. Ogromnie się z tego cieszę, ale to też – po pierwsze – powoduje, że nieco zmienia się w naszym kraju mentalność społeczna właśnie pod względem choćby wrażliwości społecznej. Te zmiany następują, są wyraźne. Zwróćmy uwagę choćby na coraz więcej ludzi nie tylko zainteresowanych, ale przede wszystkim działających w ramach wolontariatu.
Jeszcze nie tak dawno w tak ogromnym stopniu tego nie obserwowaliśmy, jak dzieje się to dzisiaj. To nie jest tylko młodzież, to także osoby dorosłe. Pandemia koronawirusa pokazała to w wielu przypadkach w sposób niezwykle piękny, gdy ludzie zgłaszali się dobrowolnie i całkowicie bezinteresownie do pomocy drugiemu człowiekowi – czy to poprzez dostarczanie produktów żywnościowych, czy wręcz pracę w punktach medycznych, czy dbanie, by seniorzy byli zaopatrzeni w leki.
Cały czas różne osoby w różnym wieku do tego się zgłaszają. Żołnierze Wojsk Obrony Terytorialnej, którzy z pełną świadomością szli na ochotniczą służbę, także właśnie pomagają w czasie pandemii koronawirusa, ale są również gotowi do służenia na wypadek wszelkiego rodzaju klęsk żywiołowych. To wszystko pokazuje, że ta gotowość jest.
W związku z powyższym naszym obowiązkiem jest znalezienie różnego rodzaju form w jakimś sensie zapewnienia możliwości realizacji tej potrzeby pomagania drugiemu człowiekowi. Przede wszystkim tak ukierunkowanej, by rzeczywiście przynosiła temu drugiemu człowiekowi pożytek; by ten zapał i to oddanie były w jak największym stopniu spożytkowane, wykorzystane, tak by przynosiły satysfakcję temu, kto chce służyć drugiemu człowiekowi, a jednocześnie – by przynosiły jak najwięcej pożytku temu, komu ta służba jest oferowana.
Więc to jest na pewno nasze zadanie na przyszłość, by szukać tu możliwości, właśnie choćby poprzez różnego rodzaju regulacje, ale zarazem deinstytucjonalizację rozmaitych form pomocy czy doradztwa.
Ale to także sprawy bardzo poważne – choćby zabezpieczenia społecznego. Ogromnie cieszę się, że pani prof. Gertruda Uścińska, prezes Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, zgodziła się przyjąć nominację do naszej Rady. Bo – jak powiedziałem do Pani Profesor, wręczając jej nominację – teraz dyskusja na tematy emerytalne to nie będzie dyskusja sobie a muzom, tylko konkret, gdy Pani Profesor jest tu, w tej Radzie.
Znam Panią Profesor bardzo dobrze, spotykamy się dość często, rozmawiamy na te tematy i wiem, jak ogromną wiedzą dysponuje Pani Profesor. Przede wszystkim – powiedzmy sobie otwarcie – ten bardzo trudny czas, któremu w ogromnym stopniu został poddany także Zakład Ubezpieczeń Społecznych, pokazał, że sprawność kierownictwa przekłada się na sprawność całej instytucji. I rzeczywiście te zadania ZUS w czasie pandemii koronawirusa wypełnia znakomicie. Ja w każdym razie żadnych narzekań na Zakład Ubezpieczeń Społecznych nie słyszałem i bardzo serdecznie za to dziękuję.
Tu, właśnie w ramach Rady ds. Społecznych, przed nami wyzwania, przed nami nie tylko dyskusje, ale przede wszystkim propozycja emerytury stażowej. Właśnie wczoraj rozmawialiśmy o tym z Panią Prezes. I to na pewno jest temat, który muszę podjąć – nie mam żadnych wątpliwości. To już nie jest: czy chcę, czy nie chcę. Zobowiązałem się do tego, muszę go podjąć teraz, w drugiej kadencji, i chciałbym, byśmy to zrealizowali jak najlepiej, jak najrozsądniej.
Najrozsądniej to znaczy rozumiem, że tak, by – z jednej strony – próbować zaspokoić uzasadnione oczekiwania społeczne, ale z drugiej – pomieścić się także w możliwościach, które ma i będzie miał w przyszłości system emerytalny. Nie będę ukrywał, że od jakiegoś czasu już tu nad tym pracujemy z Panią Prezes, i wypracowanie tego rozwiązania będzie – mam nadzieję – dziełem właśnie tej kadencji. Tym bardziej dziękuję Pani Prezes za obecność.
Dziękuję też Pani Minister. Bo wiedzą Państwo, jak to jest: gdy jest minister rodziny i polityki społecznej, to wiadomo, że – jak w przypadku Pani Prezes Zakładu Ubezpieczeń Społecznych – wszystkie tematy stają się znacznie konkretniejsze i rozmawia się o nich bardziej realnie; z takim poczuciem, że tworzy się nie tylko coś, co trafi do szuflady, ale że tworzy się coś, co rzeczywiście stanie się częścią systemu zabezpieczenia społecznego czy w ogóle załatwiania spraw społecznych na poziomie państwowym. To faktycznie jest ważne.
Chciałbym, aby ta Rada to nie było tylko kółko dyskusyjne. Chciałbym, aby wszyscy Państwo mieli poczucie, że to nie jest tylko tak, że przychodzimy do Pałacu Prezydenckiego porozmawiać – porozmawiamy sobie, porozmawiamy, wymienimy się poglądami, każdy przedstawi swoje stanowisko, rozchodzimy się i dobrze, żeby tak nam minęło pięć lat.
Chciałbym, aby Państwo mieli poczucie, że z tego czasu – który Państwo też przecież jako wolontariusze tu poświęcają – rzeczywiście wynikło dobro, wynikło coś, co będzie działało, co przyniesie Państwu, poza państwowym i społecznym pożytkiem, także osobistą satysfakcję z dobrze wykonanej pracy, dobrze wykonanego zadania i dobrze spożytkowanego czasu. Tego życzę Państwu i sobie.
Mam nadzieję, że współpraca ze mną, z nami, przez okres mojej drugiej kadencji będzie dla Państwa dobra pod każdym względem. Tak że jeszcze raz bardzo dziękuję za przyjęcie tych nominacji. Inauguruję prace Rady ds. Społecznych w ramach Narodowej Rady Rozwoju i mam nadzieję, że będą mnie Państwo tu wzywali jak najczęściej, by mi pokazać konkretne wyniki swojej pracy.
Dziękuję bardzo.
źródło: prezydent.pl
O autorze