Paranormal Activity

Kosztującemu zaledwie 15 tysięcy dolarów horrorowi „Paranormal Activity” udało się przekroczyć magiczną granicę stu milionów dolarów wpływów z amerykańskiego box-office’u. Oznacza to, że na każdy dolar wydany na produkcję filmu przypada 6666 dolarów dochodu. 

24 września 2009 roku „Paranormal Activity” został wyświetlony podczas festiwalu Austin’s Fantastic Fest w Stanach Zjednoczonych.  Świetne recenzje utwierdziły Paramount w przekonaniu, iż warto dołożyć wszelkich starań, aby film został jak najlepiej wypromowany na całym świecie. 

Dla młodej, dobrze zarabiającej pary  koszmar rozpoczyna się w dniu, w którym wprowadza się ona do położonego na przedmieściach nowego domu. Od tej chwili towarzyszy jej przeświadczenie, iż poza nimi w domu mieszka „coś”, co nie pozwala im spokojnie żyć i uaktywnia się w nocy. 

Szczególnie kiedy śpią. A przynajmniej próbują. 

Wrażenie to szczególnie dotyczy Katie, która przez całe życie czuła się osaczona przez paranormalne siły. 

Dla jej chłopaka, Micah obsesją staje się zbadanie, co tak naprawdę dzieje się 

w domu. Zakręcony na punkcie nowinek technologicznych i gadżetów, Micah wydaje tysiąc dolarów na cyfrową kamerę, którą umieszcza w nogach łóżka w sypialni. Kamera ta staje się medium,  które ma posłużyć do rozwikłania tajemnicy. 

Zdaniem Katie paranormalne zjawisko nie jest zadowolone z takiego rozwiązania, 

a pojawienie się w domu nowego gadżetu powoduje  jego eskalację. 

Kamera pracuje, podczas gdy Katie coraz bardziej oddala się od Micah, którego fascynacja zjawiskiem powoli przeradza się w obsesję. 

Podobnie jak Heath w „The Blair Witch Project”, Micah, filmowiec z przymusu, 

w dochodzeniu do prawdy odznacza się niezłomną siłą i determinacją. Jednakże jego punkt widzenia, jako człowieka broniącego swojego domu, wnosi do tego nowego typu dokumentu wyjątkowy rodzaj desperacji. W końcu jest on świadkiem zdarzeń, które sprawiają, iż jego najlepsza przyjaciółka, bratnia dusza i partnerka noc po nocy i kawałek po kawałku zostaje mu odbierana. 

Wielogodzinne taśmy z nagraniami są przechowywane z komisariacie policji w San Diego i służą jako dowód w sprawie.

[opis dystrybutora]